Yedi Meşaleciler

1928 yılında 6 şair ve bir öykü yazarının toplanmasıyla oluşan edebiyat topluluğudur. Bu yedi kişi şiir ve yazılarını  "Meşale" adında bir kitapta toplamıştır. İlerleyen yıllarda ise aynı isimle bir dergi çıkarmışlardır. Toplulukta yer alan sanatçılar dergi için çok isim düşünmüşlerdir ancak en sonunda "Yedi Meşale" adında karar kılmışlardır. 

Cumhuriyet Dönemi'nin ilk edebi topluluğıudur. Beş Hececiler'in sanat anlayışlarını sığ bulmuşlar ve kendi sanat anlayışlarının "Yedi Meşale" dergisinin önsözünde açıklamışlardır. İlkeleri edebiyatta, "samimilik, canlılık ve devamlı yenilik" olarak dile getirmişlerdir. Türk şiirine yeni ufuklar kazandırmayı düşünmüşlerdir.  Ayrıca şiirde sade, yalın bir dil kullanmadılar.Şiirde duygudan daha çok gözleme yer verdiler. Aruz vezni yerine hece ölçüsünü kullandılar. 

Memleket edebiyatı anlayışına karşı çıkmışlardır ve şiirin taklitten uzak olmasını istemişlerdir. Ayrıca bireysel konuları ele almışlardır. "Sanat sanat içindir" anlayışını benimsemişlerdir. Anadolu yaşamını anlatmak istemilerdir ancak pek başarılı olamamışlardır. 

Derginin İlk Sayısının Kapağı

Ahmet Haşim, derginin ilk sayısında bu yeni topluluğa destek çıkmıştır ve onlar için "Şair kaleminden çok ressam fırçasıyla çalışan bu gençlerde his ve muhayyileden ziyade gözün rü’yet kabiliyeti yeni bir hususiyet teşkil ediyor” ifadesini kullanmıştır. 

Kenan Hulusi Koray'ın kaleme aldığı "Ceylan Sesi" adlı romanı bitmeden topluluk amaçlarına ulaşamamıştır ve edebiyatımıza yenilik getiremeden dağılmışlardır. 

Topluluk

Topluluğu oluşturan isimler;  

• Ziya Osman Saba
• Cevdet Kudret Solok
• Vasfi Mahir Kocatürk
• Yaşar Nabi Nayır
• Muhammer Lütfe Bahşi 
• Sabri Esat Siyavuşgil
• Kenan Hulusi Koray

Aralarında sadece Kenan Hulusi Koray öykü yazarıdır.